سیستم اعلام حریق چیست؟

سیستم اعلام حریق مجموعه‌ای است از تجهیزات آشکارساز نظیر دتکتور دود، حرارت، شعله و گاز که برای تشخیص حریق و هشدار دادن از طریق آژیرها و فلاشرها استفاده می‌شود.

از سیستم اعلام حریق به طور گسترده در ساختمان‌ها و اماکن مسکونی و صنعتی استفاده می‌شود تا از جان و مال افراد محافظت کند.

دراین مقاله دیجی فایر قصد دارد به بررسی انواع سیستم اعلام حریق، اجزا و استانداردهای آن بپردازد.

فهرست محتوا

حتماً تا به حال کلمه «سیستم» را شنیده‌ایم. سیستم مجموعه‌ای از اجزای مختلف است که معمولاً برای رسیدن به یک هدف با یکدیگر در ارتباط و تعامل هستند. هر سیستم دارای ورودی، خروجی و پردازش مشخص است.

دیاگرام ارتباط اجزای سیستم دیجی فایرسیستم اعلام حریق یا اعلان حریق چیست؟

سیستم اعلام حریق یا اعلان حریق یا به ترجمه فارسی سامانه تشخیص حریق در واقع یک سیستم است که از سه بخش آشکارسازها، پنل و هشداردهنده‌ها تشکیل شده است. کار این سیستم شناسایی علائم وجود آتش در یک ساختمان و یا محیط دارای بار حریق و اطلاع رسانی و مدیریت آن محیط است. سامانه اعلام حریق به سایر سیستم‌ها نظیر سیستم‌های اطفاء حریق و یا سیستم صوت ساختمان متصل شده و ضمن آگاه‌سازی افراد در زمان حریق، می‌تواند توسط سیستم‌های اطفاء اتوماتیک، حریق را کنترل و یا خاموش کند.

دیاگرام اجزای سیستم اعلام حریق دیجی فایر

انواع سیستم اعلام حریق

سیستم‌ اعلام حریق (اعلان حریق) یا همان سامانه اعلام حریق به دو گروه دستی و اتوماتیک تقسیم‌بندی می‌شوند. در سیستم‌ اعلام حریق دستی، شستی اعلام حریق تنها آشکارساز برای تشخیص حریق است. در واقع تشخیص حریق در این‌ سیستم‌ فقط به فقط توسط انسان صورت می‌گیرد. لذا در مکان‌هایی که انسان حضور ندارد، کاربردی نیست. برخلاف این‌ سیستم‌، سیستم‌ اعلام حریق اتوماتیک، وابستگی کمتری به تشخیص انسان دارد. سیستم‌های اتوماتیک، به سه گروه متعارف، آدرس‌پذیر و بی‌سیم (وایرلس) تفکیک می‌شوند.

مقایسه سیستم اعلام حریق متعارف و آدرس_پذیر

سیستم اعلام حریق اتوماتیک، به دو گروه متعارف و آدرس‌پذیر تفکیک می‌شود. در سیستم آدرس‌پذیر، علاوه بر اعلان حریق (هشدار‌های صمعی و بصری)، محل دقیق وقوع حریق نیز روی صفحه نمایش مشخص می‌شود. اما در سیستم اعلام حریق متعارف چندین دتکتور که یک منطقه از ساختمان را پوشش می‌دهند و به آن‌ها یک زون می‌گوییم، در قالب یک مدار به هم پیوسته به تابلو کنترل مرکزی وصل می‌شوند. پس هر زون نمایش دهنده یک منطقه از ساختمان است.

اجزای تشکیل دهنده سیستم اعلام حریق

سیستم اعلام حریق، در بخش ورودی از تعدادی دتکتور یا آشکار‌ساز، شستی و ماژول‌های ورودی تشکیل شده است. در بخش مرکزی سامانه پردازش یا همان کنترل پنل متعارف یا آدرس پذیر وجود دارد. در بخش خورجی نیز آژیر‌ها فلاشر‌ها، ماژول‌های خروجی و سیستم‌های صوت و مانیتورینگ قرار دارند.

۱. بخش ورودی: انواع آشکارسازها

حسگرها و آشکارسازهای اعلام حریق، (بسته به اینکه به کدام مشخصه آتش حساس باشند) در گروه های آشکارسازهای دودی، آشکارسازهای حرارتی، آشکارسازهای گازی، آشکارسازهای شعله‌ای و آشکارسازهای التراسونیک و یا ترکیبی از انواع دتکتورها جای دارند.

دتکتور‌های دودی کار تشخیص دود در محل را برعهده دارند. این حسگرها معمولا در دو گروه دتکتور‌ نوری یا (دتکتور اپتیکال یا فتوالکتریک) و دتکتور‌ یونیزاسیون جای می گیرند. حسگرهای نوری با ارسال علائم نوری به یک گیرنده (که در داخل خود حسگر مستقر است میزان تغییر و کاهش نور رسیده را اندازه گیری می‌کنند و اگر تغییر آشکاری در میزان نور دریافتی مشاهده کنند، آن را به آتش تعبیر می‌کنند. حسگرهای یونیزاسیون، شامل دو صفحه نزدیک به هم (الکترودها) هستند و از هوای محیط به عنوان الکترولیت استفاده می‌کنند.

چنانچه تغییر ناگهانی در غلظت هوای محیط روی دهد، حسگر آن را به آتش تعبیر می‌کند. حسگرهای یونیزاسیون، حاوی مقادیر کمی مواد رادیواکتیو بوده (برای یونیزه کردن ذرات موجود در هوای اطراف الکترودها) و برای همین عمر دائمی ندارند.

دتکتورهای حرارتی در سیستم‌های اعلام حریق برای تشخیص افزایش حرارت ناشی از آتش و در سیستم‌های F&G گاها برای اندازه‌گیری دمای مایعات قابل اشتعال استفاده می‌شوند. این دستگاه‌ها بر اساس نحوه واکنش به تغییرات دما به چند دسته تقسیم می‌شوند:

1. دتکتور حرارتی ثابت (Fixed Temperature Heat Detector):

  • این دتکتورها وقتی دما به یک نقطه ثابت و تعیین شده می‌رسد، فعال می‌شوند.
  • معمولاً برای تشخیص حریق در دماهایی حدود 57 درجه سلسیوس (135 درجه فارنهایت) یا بالاتر طراحی شده‌اند.
  • در محیط‌هایی که انتظار می‌رود دما به طور طبیعی بالا نرود، کاربرد دارند.

2. دتکتور حرارتی افزایشی (Rate-of-Rise Heat Detector):

  • این دتکتورها به سرعت افزایش دما حساس هستند.
  • وقتی دما به سرعت افزایش یابد (مثلاً 8-12 درجه سلسیوس در دقیقه)، فعال می‌شوند.
  • برای محیط‌هایی که انتظار می‌رود دما به سرعت تغییر کند، مناسب هستند.

3. دتکتور حرارتی خطی (Linear Heat Detector):

  •  این دتکتورها برای تشخیص حرارت در طول یک خط یا سیم معین طراحی شده‌اند.
  • در مکان‌هایی مانند تونل‌ها، کابل‌های بلند یا سقف‌های بزرگ که نصب دتکتورهای متعدد ناکارآمد یا غیرممکن است، استفاده می‌شوند.

4. دتکتور حرارتی ترکیبی (Combination Heat Detector):

  • این دتکتورها هم به دمای ثابت و هم به سرعت افزایش دما حساس هستند.
  • این قابلیت به آن‌ها امکان می‌دهد که در شرایط مختلف حریق به طور موثر واکنش نشان دهند.

۵. دتکتور حرارتی میله‌ای (Mechanical Heat Detectors)

دتکتور حرارتی میله‌ای، که به آن آشکارساز حرارتی نیز گفته می‌شود، نوعی از دتکتورهای حرارتی است که در محیط‌های خاص که دارای شرایط سخت مانند گردوغبار، گازهای خطرناک، یا خطر انفجار هستند، استفاده می‌شود. این دتکتورها برای تشخیص افزایش دما در یک محیط طراحی شده‌اند و معمولاً در صنایعی مانند نفت، گاز، و معدن کاربرد دارند. 

دتکتور گاز یک دستگاه است که برای تشخیص و نظارت بر وجود گازها در محیط طراحی شده است. این دستگاه‌ها در انواع مختلفی وجود دارند و می‌توانند گازهای خاصی را تشخیص دهند. استفاده از دتکتورهای گاز در مکان‌هایی مانند کارخانه‌ها، معادن، ساختمان‌های تجاری و حتی خانه‌ها رایج است.

دتکتورهای گاز به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند:

  1. دتکتورهای قابل حمل: که برای استفاده موقتی و در مکان‌های مختلف مناسب هستند.
  2. دتکتورهای ثابت: که به طور دائمی در مکان‌هایی که نیاز به نظارت مداوم دارند نصب می‌شوند.

این دتکتورها می‌توانند از طریق تکنولوژی‌های مختلفی مانند سنسورهای الکتروشیمیایی، سنسورهای نیمه‌رسانا، و سنسورهای مادون قرمز عمل کنند. انتخاب نوع دتکتور بستگی به نوع گازی دارد که باید تشخیص داده شود و شرایط خاص محیطی که در آن استفاده می‌شود.

آشکارساز شعله یا همان فلیم دتکتور (Flame detector) ابزاری است که برای حس کردن و آشکارسازی تشعشعات مرئی و نامرئی در سیستم‌های اعلام حریق و به خصوص سیستم‌های F&G بکار می‌رود. این دتکتور برای تشخیص شعله طراحی شده و امکان تشخیص کوچک‌ترین سایز شعله را در کمتر از یک ثانیه ممکن می‌کند، از این رو در محیط‌هایی نظیر پالایشگاه‌ها و صنایع پر خطر بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مقاله همه چیز را در مورد انواع، اجزاء و مشخصات فلیم دتکتور‌ها مورد بررسی قرار می‌دهیم.

دتکتورهای التراسونیک (Ultrasonic Detectors) ابزارهایی هستند که برای تشخیص وجود یا حرکت اشیاء یا مایعات از طریق امواج صوتی با فرکانس بالا (فراتر از محدوده شنوایی انسان) استفاده می‌کنند. تشخیص نشتی یکی از کاربرد‌های این نوع دتکتور سیستم‌های اعلام حریق و F&G است. بدین نحو که تشخیص نشت گاز یا مایعات در لوله‌ها و مخازن را به سرعت تشخیص داده و مانع از بروز حریق و انفجار می‌شود.

دتکتورهای التراسونیک برای تشخیص حریق، نوع نادر و خاصی از دتکتورها هستند. در حالی که این فناوری عمدتاً برای تشخیص موانع، سنجش فاصله و تشخیص نشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، استفاده از آن در زمینه تشخیص حریق نسبتاً جدید و کمتر رایج است. در این زمینه، دتکتورهای التراسونیک می‌توانند به شیوه‌های زیر عمل کنند:

1. تشخیص تغییرات فشار هوا: آتش‌سوزی می‌تواند باعث تغییرات ناگهانی در فشار هوا شود. دتکتورهای التراسونیک قادر هستند این تغییرات را تشخیص دهند.

2. تجزیه و تحلیل الگوهای صوتی: برخی آتش‌سوزی‌ها ممکن است الگوهای صوتی خاصی ایجاد کنند که توسط دتکتورهای التراسونیک قابل تشخیص باشد.

با این حال، استفاده از این تکنولوژی در زمینه تشخیص حریق هنوز به اندازه دیگر روش‌های متداول مانند دتکتورهای دود و حرارت فراگیر نیست. همچنین، چالش‌هایی مانند حساسیت به تداخل صوتی محیطی و محدوده تشخیص محدود ممکن است محدودیت‌هایی برای این نوع دتکتورها ایجاد کند.

دتکتورهای ترکیبی اعلام حریق، که گاهی به عنوان دتکتورهای چندگانه یا مولتی‌سنسور نیز شناخته می‌شوند، ابزارهایی هستند که چندین نوع تکنولوژی تشخیص حریق را در یک دستگاه ترکیب می‌کنند. این دتکتورها معمولاً شامل ترکیبی از حسگرهای دود، حرارت و گاهی گازهای مرتبط با آتش‌سوزی هستند.

این دتکتور‌ها دارای حسگرهایی هستند که از ترکیب یک حسگر دود و یک حسگر حرارت بوجود آمده‌اند و می‌توان خروجی آن‌ها را بسته به حساسیت محل و تعداد آلارم‌های اشتباه بر روی و/یا تنظیم کرد. بدیهی است که در حالت «یا» تعداد اعلام‌های اشتباه بیشتر بوده و در حالت «و» اعلام با تاخیر بیشتری صورت می‌گیرد.

مزایای اصلی استفاده از دتکتورهای ترکیبی عبارتند از:

1. دقت بیشتر: با ترکیب چندین نوع حسگر در یک دستگاه، دتکتورهای ترکیبی می‌توانند با دقت بیشتری حریق را تشخیص دهند.

2. کاهش آلارم‌های کاذب: توانایی تجزیه و تحلیل داده‌ها از چندین منبع به کاهش احتمال آلارم‌های کاذب کمک می‌کند.

3. پوشش گسترده‌تر: دتکتورهای ترکیبی می‌توانند برای انواع مختلف آتش‌سوزی‌ها، از جمله آتش‌های کند و سریع، مناسب باشند.

4. صرفه‌جویی در هزینه و نصب: به جای نصب چندین دتکتور جداگانه، یک دتکتور ترکیبی می‌تواند همان عملکرد را با هزینه و فضای کمتر ارائه دهد.

این دتکتورها مخصوصاً در محیط‌هایی که احتمال آتش‌سوزی به شیوه‌های مختلف وجود دارد، مفید هستند. انتخاب نوع دتکتور بستگی به نیازهای خاص هر محیط و خطرات مرتبط با آن دارد.

۲. بخش پردازش: پنل اعلام حریق

سامانه مرکزی، یک سامانه تشخیص آتش سوزی است. در این سامانه اعلام های حسگرها تجزیه و تحلیل شده و برای اعلام حریق یا در حالت های مشکوک، اعلام نیاز به بازبینی انسان تصمیم گیری میشود. این سیستم ها اغلب به صفحه کلید برای ورود فرامین توسط انسان و مانیتور برای مشاهده فرامین مجهز هستند. این سیستم ها امروزه به رایانه متصل شده و از طریق نرم افزار مخصوص خود، برنامه را دریافت می کنند. یکی دیگر از وظایف این سیستم ها، انتخاب نوع خروجی (آژیر خطر عمومی، آژیر خطر در جاهای خاص، تماس با مرکز آتش نشانی و سایر خروجی ها) است.

سامانه متعارف از قدیمی ترین انواع سیستم های اعلام حریق است که علی رغم تغییرات کیفی اندک، هم چنان مورد استفاده قرار می گیرد. در این سیستم چندین حسگر Detector و شستی که یک منطقه از ساختمان را پوشش می دهند، در قالب یک مدار به هم پیوسته، به تابلوی کنترل مرکزی متصل می شوند.

بنابراین هر مدار یا زون نماینده یک منطقه است. در این سامانه ها تشخیص تغییر وضعیت یک منطقه به حالت آلارم یا خطا، براساس تغییر مقاومت الکتریکی مدار مربوط به آن منطقه صورت می پذیرد. بدین صورت که هر کدام از سنسورها در حالت آلارم یا خطا، مقاومت الکتریکی جدیدی در مدار خود ایجاد می کند. در ساختمان های عمومی اعلام ناشی از حریقی کوچک ممکن است موجب هراس تعداد زیادی یا اخلال در روند معمولی فعالیتها گردد. از این رو در این اماکن استفاده از پیش پیام یا سیستم های دو مرحله ای مناسب تر است.

اصول کشف و تشخیص حریق در سامانه های آدرس پذیر، مشابه سیستم های متعارف است، بجز این که در این سیستم ها، هر یک از حسگرهای اتوماتیک Detectors یا شستی ها دارای آدرس منحصر به فردی هستند که از طریق آن، تابلوی کنترل مرکزی قادر به شناسایی و تعیین هر یک از آن هاست. کنترل پنل مرکزی اعلام حریق با استفاده از پروتکل های ارتباطی، اطلاعات وضعیت هر یک از تجهیزات اعلام حریق را تجزیه تحلیل کرده و در هنگام وقوع حریق یا خطا در سامانه، محل دقیق آلارم یا خطا را مشخص می‌کند.

در گذشته برای آدرس دهی دتکتورهای آدرس پذیر از کلیدهای دهدهی (دو کلید گردان با شماره های ۰-۹) استفاده می کردند. بعدها از دیپ سوئیچها (۰-۱۲۷) استفاده شد؛ اما امروزه از کدی که درون میکروپروسسور داخلی تجهیز آدرس پذیر وجود دارد، استفاده می شود.

تفاوت اصلی بین سیستم‌های اعلام حریق هوشمند و آدرس‌پذیر در نحوه ارتباط و پیشرفتگی قابلیت‌های ارزیابی و تجزیه و تحلیل داده‌ها است. در سیستم اعلام حریق هوشمند عملکذد آن فراتر از قابلیت‌های آدرس‌پذیری رفته و شامل تجزیه و تحلیل پیشرفته‌تر داده‌ها و الگوریتم‌های هوشمند برای تشخیص حریق است. آن‌ها می‌توانند شرایط محیطی را درک کرده و به صورت خودکار حساسیت دتکتورها را تنظیم کنند تا از آلارم‌های کاذب کاسته شود. همچنین، این سیستم‌ها می‌توانند داده‌ها را برای بهبود عملکرد و کارایی سیستم به مرور زمان تجزیه و تحلیل کنند.

در حالی که هر دو سیستم از آدرس‌دهی برای شناسایی دقیق تجهیزات استفاده می‌کنند، سیستم‌های هوشمند از قابلیت‌های پیشرفته‌تری برای تجزیه و تحلیل و واکنش به شرایط مختلف استفاده می‌کنند.

سیستم اعلام حریق وایرلس یک راهکار جدید بدون نیاز به کابل‌کشی است که شامل دتکتورهای بی‌سیم، پنل کنترل مرکزی، آژیرها و چراغ‌های هشداردهنده‌ها می‌باشد. این سیستم در مکان‌هایی که کابل‌کشی دشوار است مناسب بوده و نصب و نگهداری آن ساده‌تر از سیستم‌های سنتی است، اما نیاز به تعویض باتری داشته دارد.

۳. بخش خروجی: تجهیزات هشدار‌دهنده و کنترلی

خروجی سامانه های اعلام آتش سوزی، بسته به محل وقوع یا نوع آتش ایجاد شده، می تواند شامل موارد مختلفی باشد. تماس خود کار با آتش نشانی محلی، روشن نمودن تابلوهای خروج اضطراری، فعال سازی سامانه آتش خاموش کن خودکار، به صدا در آوردن آژیرهای خطر، قفل کردن یا از حالت قفل خارج کردن درب های محل های مختلف (مانند در خروجی های اضطراری) همگی از مواردی است که می تواند بسته به تصمیم سیستم انجام شود.

انواع سیم کشی سیستم اعلام حریق

سیم‌کشی در سیستم‌های اعلام حریق متعارف و آدرس‌پذیر بر اساس نیازها و ساختار خاص  هر سیستم صورت می‌گیرد:

سیم‌کشی سیستم اعلام حریق متعارف:
1. تقسیم به زون‌ها (مناطق):
– هر طبقه یا بخش از ساختمان به عنوان یک منطقه (زون) در نظر گرفته می‌شود.
– سیم‌کشی به گونه‌ای است که تمام دستگاه‌ها (مانند دتکتورها و شستی‌ها) در یک منطقه به یک سیم متصل می‌شوند.

2. اتصال مستقیم به کنترل پنل:
– هر دستگاه از طریق یک سیم مخصوص به کنترل پنل متصل می‌شود.
– در این سیستم، از کابل‌های افشان دو رشته استفاده می‌شود.

سیم‌کشی سیستم اعلام حریق آدرس‌پذیر:
۱. مدار حلقه (Loop):
– دستگاه‌ها با استفاده از یک حلقه سیم به کارت لوپ کنترل پنل متصل می‌شوند.
– هر دو سمت لوپ از طریق کارت لوپ تغذیه می‌شوند تا در هنگام قطعی در مسیر هیچ قطعه ای از کار نیافتد.

2. قطعات متصل به لوپ به صورت شاخه:
– سیم کشی از ترمینال خروجی یک ماژول و یا قطعه درون لوپ شروع شده، و تعدادی قطعات به صورت زون ورودی در لوپ آدرس‌پذیر قرار می‌گیرند.

تفاوت‌های اساسی:
– منطقه‌بندی:
– در سیستم متعارف، منطقه‌بندی (زون) برای شناسایی محل حریق استفاده می‌شود.
– در سیستم آدرس‌پذیر، حلقه‌ها اطلاعات دقیق‌تری درباره مکان و وضعیت هر دستگاه فراهم می‌کنند.

– نوع کابل‌کشی:
– در سیستم متعارف، از کابل‌های مستقیم برای اتصال دستگاه‌ها به کنترل پنل استفاده می‌شود.
– در سیستم آدرس‌پذیر، استفاده از حلقه سیم به تعداد کابل‌ها و نقاط اتصال کمک می‌کند.

انتخاب کابل سیستم اعلام حریق:
– از کابل‌های استاندارد و مناسب برای هر سیستم باید استفاده شود تا عملکرد صحیح سیستم تضمین شود.
– گاهی نیاز به کابل‌های سه رشته برای نصب تجهیزات خاص مانند ریموت اندیکاتورها وجود دارد.

انتخاب و نصب صحیح کابل‌ها و دقت در سیم‌کشی برای عملکرد موثر سیستم اعلام حریق ضروری است. همچنین باید توجه داشت که استانداردهای محلی و ملی در نصب و راه‌اندازی سیستم‌های اعلام حریق رعایت شود.

مانیتورینگ

 سامانه‌های اعلام و اطفای آتش خودکار معمولا توسط یک نمایشگر در محل اتاقک نگهبانی که بصورت ۲۴ ساعت فرد در آن حضور دارد، مورداستفاده و بازرسی قرار می گیرد که این پنل ها را Mimic panel می‌نامند.

استانداردهای مربوط به سیستم اعلام حریق

از جمله استانداردهای سیستم اعلام حریق می‌توان NFPA72, 54-UL, LPCB, EVPU, EN و BS5839 و ‌FM را نام برد.

استانداردهای سیستم اعلام حریق شامل مجموعه‌ای از الزامات و دستورالعمل‌هایی هستند که برای طراحی، نصب، نگهداری، ساخت و آزمایش سیستم‌های اعلام حریق تعریف شده‌اند. این استانداردها برای تضمین کارایی و اطمینان از عملکرد موثر سیستم‌ها در زمان نیاز به آن‌ها ضروری هستند.

این استانداردها به طور مرتب به‌روزرسانی می‌شوند تا اطمینان حاصل شود که با پیشرفت‌های فناوری و تغییرات در الزامات ایمنی همگام باشند. برای سیستم‌های اعلام حریق در هر کشور یا منطقه، ممکن است استانداردها و قوانین خاصی وجود داشته باشد که باید رعایت شوند.برخی از مهم‌ترین استانداردهای بین‌المللی و منطقه‌ای عبارتند از:

NFPA (انجمن حفاظت از آتش آمریکا): NFPA 72 یکی از مهم‌ترین استانداردهای مرتبط با سیستم‌های اعلام حریق است که شامل دستورالعمل‌هایی برای نصب، نگهداری و آزمایش این سیستم‌ها است.

BS (استانداردهای بریتانیایی): BS 5839 یک راهنمای جامع برای سیستم‌های اعلام حریق در بریتانیا است که شامل توصیه‌هایی برای طراحی، نصب، نگهداری و آزمایش است.

EN (استانداردهای اروپایی): EN 54 یک سری استانداردهای اروپایی است که مشخصات فنی و الزامات عملکردی برای محصولات سیستم اعلام حریق را تعیین می‌کند.

ISO (سازمان بین‌المللی استانداردسازی): ISO 7240 یک سری استانداردهای بین‌المللی است که مشخصات و روش‌های آزمایش برای تجهیزات اعلام حریق را ارائه می‌دهد.

 

EVPU (استانداردهای اروپایی شرقی): استانداردهایی که در کشورهای اروپای شرقی به کار گرفته می‌شوند و ممکن است شامل مشخصات خاص برای سیستم‌های اعلام حریق باشند.

DIN (استاندارد صنعتی آلمان): استانداردهای DIN، به ویژه برای تجهیزات و سیستم‌های اعلام حریق که در آلمان طراحی و تولید می‌شوند، بسیار مهم هستند.

این استانداردها تضمین می‌کنند که سیستم‌های اعلام حریق با بالاترین سطوح ایمنی و کارایی طراحی و نصب شوند و از این طریق ایمنی افراد و اموال در برابر خطر آتش‌سوزی حفظ می‌شود. هر کدام از این استانداردها الزامات خاصی را برای تجهیزات و فرآیندهای مربوط به اعلام حریق تعیین می‌کنند.

UL (آزمایشگاه‌های اندررایترز): استانداردهایی که توسط UL برای تضمین کیفیت و ایمنی سیستم‌های اعلام حریق در ایالات متحده آمریکا تعریف شده‌اند.

 

ULC (کمیسیون استانداردهای زیرمجموعه UL در کانادا): استانداردهایی که توسط این نهاد برای سیستم‌های اعلام حریق در کانادا تعریف شده‌اند.

FM (شرکت اطمینان از ایمنی FM Global): استانداردهایی که توسط FM Global برای تأیید و تصدیق سیستم‌های اعلام حریق ارائه شده‌اند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *